

aslında duygusal olmak, ama dışarıdan bakınca bir o kadar da sallamıyor görünmek.. buyum ben. hep söylerlerdi de bana, ancak farkedebildim. dün gece farkedebildim.
küçük bir aile kavgasının ortasında buldum kendimi. küçük; ama büyürse çevresine zarar verebilecek bir tartışmanın ortasında. minik bi kıvılcım gibi sanki. o kıvılcım şöyle dedi gün gece; "kork benden! söndürmezsen yangın çıkarırım." dedi.
söndürmeye çalıştım, çabaladım. içten içten ağlayıp, dıştan dıştan güldüm. üzüldüğümü görüp üzülmesinler diye...
sonra herkes yatışınca, gece olunca; yatağa uzanıp kendimi şımarttım biraz. "sen düşünceli bi insansın ülker." dedim.
bugün olunca, ortalık yatışmış onu gördüm. kıvılcımı söndürebilmişim. böyle ufak tartışmalar olurmuş, ben de dengeyi kurabilirmişim.
mutluluk çok önemli.
hayatımda bir kez daha vurgulandı mutluluğun yeri ve önemi.
arabulucuk iyi bişey, arayı buldurabildiğin müddetce..

<5Comments:
<
<"yukarı bak
kanatlarının gölgesi
orda kal,
bir martı gibi parlayamasan da gecenin ışığında."
Metro- Mavi./p> <
<"göçmen kuşlar havalandı
güneşin doğduğu yere."
saol. her kimsen../p> <
;)/p> <
vay be. blogdan sıkıldım ama o benim halimi anladı.
ben hiçkimseyim işte!
o bile anladı, ama insanlar anlamadı! yazık insanlığa!/p> <
:P/p> <