Oda karanlıktı. Genç adam bi kibrit yaktı. Kız duruyordu karşısında. Sevdiği kız... Sonra kız, çocuğun elinde duran kibriti üfledi. Genç adam yine yaktı. Kız giysilerini çıkarmıştı o sırada. Ve utancından yine üfledi kibriti. Çocuk bir kez daha yaktı. Ama kız utanmıştı ya bi kere, tekrar söndürdü kibriti. Zifiri karanlık kaplamıştı yine etrafı...Kendini sevdiği adamın kollarına bırakmak isteyen, ama utancından duygularıyla çelişen bi karakter hakimdi kızda.
İzlediğim en romantik sahneydi.Böylesine saf işlenmişti. Sırılsıklam aşk dedikleri şey, bu kadar güzel anlatılırdı ancak. Duygusallık, romantizm, sevgi... her şeyi bulabilirdiniz bu filmde. Ve umut etmeyi de. "Umut edersem, sonuca ulaşmam kaçınılmaz olur." dedim.
"Kayıp Nişanlı" böyle bi filmdi. Ders veren ve anlamlı izler bırakan bi film.../div> <
<
<<
<2Comments:
<