Geçen akşam elektrikler kesildi. Tam da yemek yerken. Fakat işin enteresan tarafı; sokaklar aydınlıktı, karşıdaki apartmandan ışıklar geliyordu. Demek ki sigorta atmıştı. :) Yemek ortamında hareketli bir sohbet hakimdi ve kimse gidip sigortayla ilgilenmek istememişti. Biz de hiç istifimizi bozmadan -elektrikler kesilmişçesine- bi mum yaktık ve devam ettik sohbete..
O an şunu düşündüm; sohbet ediyor olsakta televizyona bakmaktaydık bir taraftan. Buna rağmen hiç birimiz televizyodakini kaçırmak pahasına bile olsa sohbeti noktalandırmak istemedik. Böyle bi durum çok az ailede yaşanır gibi geldi o esnada. Kendi kafamda, ailemi başka bi kenara oturttum. Diğer ailelerden farklı bi tarafa... Ve farklı olmak (tekrar) hoşuma gitti.
Sonra, babamın gözünde nası bi yerdeyim bunu farkettim. Annemle anlaşamadığı bazı Konular olduğunda benim fikrimi alışı, "Sen de artık 19 yaşındasın. Eşek kadar oldun. Neyin ne olduğunu biliyorsun artık." deyişi, kendinden büyük birini saygıyla dinliyormuş gibi beni dinlemesi ve görüşlerimi alıp; 'Evet. Bunları kafamın bi köşesine yazdım.' tavırları acayip mutlu etmişti. :)
Şöyle dedim kendi kendime; "Büyüdün artık. Bi bireydin, şimdi ise sözleri kulak arkası edilmeyen biri oldun. Yetişkin oldun. Hayırlı olsun kızım..." dedim.
;)/div> <
<
<<
<0Comments:
<