içimde bunalmlı, dışarıda güler yüzlü olmak nasıl bir şeyse bunu oynuyorum son zamanlarda. ßabam geliyor mesela. her zamanki halleriyle yine güldürüyor beni. sonra ben onu... :) karşılıklı atışmalarımızı, konuşmalarımızı seviyorum ben. hatta tartışmalarımızı bile... tartışma durulup
aynı sahneleri gözünün önüne getirmek eğlenceli oluyor ;) fakat göz göze geldiğimizde, gözlerimizle konuştuğumuz ama ağzımıza vuramadığımız şeyler var gibi. nedir onlar?... bu senenin bir özetini çıkarır mesela ßabam. yakındır, her eylül ayı yapar bunu. öğütler verir, yollar gösterir, soru sorar, cevap bekler ama yine dediği olsun ister. bi söz hakkı tanısada o'dur işte. huyudur onun. tamamen iktidar sahibi olmak ister. :)
ßabam benim! atsan atılmaz, satsan satılmaz der kimileri aileleri için. bense kimseyi satma eylemine bile geçişmem ki bu sözü söylemeye fırsatım olsun. hele ki bu ßabamsa...
yeri gelir annemden bile kıskandığım anlar olur onu. ailecek dolaşıyorsak ve annemle babam kol-kola girmişse(her zamanki gibi) gider diğer koluna da ben girerim. veya ortalarına geçip ayırmaya çalışırım onları. annem şımarıklık sansada bu tavırlarımı, ben gayet içten gelerek
sergiliyorum. :) bırakalım öyle sansın. cıngar çıkmasın ;))
bu kadar sevmeme, kıskanmama rağmen, ondan uzaklaşmak istediğim zamanlar çok oldu. öyle şeyler yapıyor ki kimi zaman, hani git dese direk bu kadar soğumam belki. ama uzaklaştırıyor iyice, anlamıyor!..
bu yazdıklarımı okusun isterim ama okutamam ki! biliyorum çünkü; ne kadar sinirli gözüksede, aslında bir o kadar da duygusal olduğunu...
neden yazdım bilmiyorum. kalem öyle akıverdi elimden ßabama doğru. onu seviyorum ve bunu ona haykırabiliyorum. ne güzel! çok şanslıyım ben aslında. sevgisinden emin olduğum ve sevgimi gösterebildiğim biri var. bazen sinir etsede seviyorum bu komik adamı. iyiki varsın ßaba, iyiki komiksin.. yoksa ben kime çekerdim... ;)
04:56/6 Eylül 2006/div> <
<
<<
<0Comments:
<